डिसेम्बर 1, 2015 at 11:52 बिहान

कसैलाई माया गर्नु भुल हाेइन रहेछ,माया गर्न नजान्नु भुल रहेछ।
याे मनले चाहेर पनि तिम्लाई,अाफ्नाे बनाउन नसक्नु भुल भएछ॥
मैले त माया गर्न जानिनछु प्रिय ,तिमिले नसिकाउनु भुल रहेछ।
तिमिलाई बिश्वास गरि बस्नु , अाज मेराे ठुलाे भुल भएछ॥॥॥

Mohan Says:

डिसेम्बर 3, 2015 at 11:39 बिहान

विश्वाश गर्नै गाह्रो हुने बनावटी कहानीको
पर्खाईमै बस्नु पर्ने रात कुर्दै बिहानीको
अतीत यो बल्झी दिन्छ नचाहेरै घरीघरी
भँवराझैं रस चुस्दै छाड्दै हिड्ने बेइमानीको..

tej tuphan Says:

डिसेम्बर 9, 2015 at 12:27 बिहान

अधुरो यात्रा रहेछ जीवन भिजेको
पानासरी सुकाई रहेछु ..
गन्तब्यहिन यात्री रहेछ जीवन ..
सपनिहरु लुकाइरहेछु ….
सपनाहरु तुहिसक्यो अब
भिरालो बाटोमा यात्रा गर्नुछ …
पिरव्यथा हरुले रुझ्यो जब
दोसाधमा यात्री बाच्नु न मर्नुछ..
थाकिसक्यो यो शरीर जलेर नस्ट हुन बाकी छ ..
राखिसक्यो यो आत्माहरु दैब मात्र
रुन बाकी छ ..
आसुको सागर रहेछ आखा अन्नत बगिरहने ..
संघर्सको कथा रहेछ जीवन निरन्तर चलिरहने ..

तिमी विना एक्ल्यै ज्यूनुको के अर्थ
ज्युदै मरेपछि बिष प्यूनुको के अर्थ
. . . . . भिजेका आखा पुच्दै यहाँ
टुक्रिएको मुटु सिउँनुको के अर्थ ।

ति अतितका कुरालाई भन्छेउ तिमीले छोडिदेउ
अबका पाइलाहरु अन्तै मोडिदेउ
म कसरी सक्छु र तेसो गर्न
सक्दिन छोड्न बरु सक्छु मर्न

nishan lama Says:

जुलाई 8, 2015 at 3:07 बिहान

रम्दै छू आज म बिरनो सहरमा
आफ्नै मायालु को याद बोकी ।

पसीन बगाऊदै छू आज म
आफ्नै भबिस्या को लागी ।

निशान लामा मलेशिया

sanjeev giri Says:

सेप्टेम्बर 2, 2015 at 8:23 बिहान

बिहानीको झिस्मिसे संगै म यो धर्तिमा टेकेको भय अनि मेरा पाइला त्यो सुयंको प्रकाश ऋै बढ्दै गयको भय मेरो बच्पन ७ बजे सम्म हुन्थ्यो…। ८ ,९ बज्दा त म ठुलो भयर के के गर्छु भन्दै सपना सजाउने हुन्थे .. । १०,११ बज्दा म पनि झिल्के हुन्थे , ह्रदै खाइलाग्दो लोभ लाग्दो …। १ बज्न नपाई तिम्लाई भेट्थे होला , र्सिफ हामी बिच माया हुन्थ्यो , अनायसे बिस्वास हुन्थ्यो , हामी बिच प्रस्टता हुन्थ्यो , सुद्दता हुन्थ्यो….। साझं परेसंगै हामीमा बुढ्यौली ब्याप्त हुन्थ्यो तर पनि खुसि हुन्थ्यौ , न केहि भयन भनेर दुखी हुनुपर्ने न केहि भैदिय हुन्थ्यो भन्ने आसानै …..। कति सुखद अन्त्य हुन्थ्यो मेरो , तो सुर्यको किरन संगै …..। न त अबिस्वास भन्ने हुन्थ्यो , न कसैको आसा , न भर , न त कसैको डरनै ….. । कास …………….. म १ दिनको भय …..।

Amish Kharel
बादल पनि कुना पस्यो नदि बन्यो निलो
नांगा नांगा डाँडा हरु कतै छैन हीलो
तातो तातो हावा चल्छ अजै तातो घाम
सकी नसकी गर्नु पर्छ अजै यहाँ काम
मरु भुमि खाडी मुलुक दुबई यसको नाम
डिल्ली प्रसाद खराल मैहु गर्छु यहाँ काम ..!!!

आँखामा कोरिएको अलिकति खुसी
हरेक साँझमा झर्ने आँसु भैदिएपछि
के लाऊ साइनो कठै तिमीलाई
जब याद नै आज आतित् भएपछि
बल्झिन्छ दुख्छ बल्झिन्छ
चसकिन्छ खाली छाति यो
मात्र एउटा न्युपारि
बगी रहन्छ आसु यो ....!!!
composer
डिल्ली प्रसाद खाराल

गुलाब को फूल सम्झन्थे जिन्दगी, सघर्षको मैदान रहेछ ,खुसियालीको बहार सम्झन्थे जिन्दगी,आशु नै आसु को भेल रहेछ !! मायाको फूलबारी सम्झन्थे जिन्दगी, उझाड बन पाखा को खाडा पो रहिछ, ईश्वरको बरदान सम्झन्थे जिन्दगी ,कहाली लाग्दो रात पो रहेछ???::::डिल्ली प्रसाद खराल ::::

अमर होइन हाम्रो जिबन
नसोच घाम र जून झैं
ढलनै पर्छ एकदिन सबैले
सुकेको रुख ढले झैं
डुब्दै छ जिबन यो दुखःको सागर मा
के नै पो अब होला र खै
तै पनि छोड्दैन लोभ ले कसैलाई
लगेर पो के जान्छन कोही !!
:::::::::::::::::::::::::::::::::
डिल्ली प्रसाद खराल
दुवैइ यु.य.इ ,

भगबान तिम्रो लीला अपरम्पार छ।
दुखीलाई नै दुख झन् बारम्बार छ।।

शंका लाग्छ पथ्थर नै हौकि तिमी ।
भक्तिभावको अनादर लगातार छ ।।

जहाँ जाउँ जसो गरु असफल हुन्छु।
जीत्छु भन्छु हार माथि हार छ ।।

भाग्य लेख्ने मसीनै लत्पतिए पछि ।
मैले हेर्ने संसार आज अंन्धकार छ।।

,..,,.,.,..,.,.,.,.,.,...,.,.,.,..,.,..,.

डिल्ली प्रसाद खराल